The Survivors – Käthe Kollwitz
NUESTROS NIÑOS
Por Xánath
Caraza
Si
es uno, diez mil
o
mil quinientos los perdidos,
el
dolor es el mismo,
la
indignación aún mayor.
No
hay canciones de cuna
a
quien susurrar por las noches,
las
camas están vacías.
Ni
a quien cobijar en las tardes frías,
No
hay fuego en el hogar.
Una
generación adolorida.
No
hay cuerpos que abrazar.
Niño
mío, en la oscuridad te vislumbro.
Niña
mía, en las garras de la maldad estás.
¿Cómo
alcanzar tus pequeñas manos?
¿Cómo
calmar tu sed?
¿Cómo
sentir tu aroma?
¿Cómo
escuchar tu dulce voz?
¿Quién
consolará tu hermosa alma?
¿Tendrás
qué comer?
¿Quién
dirá tu nombre con ternura?
¿Quién
rezará por ti con amor?
Y,
¿en las noches de tormenta?
Niño
mío, niña mía,
¿cómo
sabrás que sigo junto a ti?
Atenas,
Grecia, 13 de junio de 2018.
==========================================
ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΠΑΙΔΙΑ
Αν ένα είναι, δέκα χιλιάδες
η χίλια πεντακόσια τα χαμένα
ο πόνος είναι ο ίδιος
η αγανάκτηση ακόμα μεγαλύτερη.
Δεν έχω σε ποιόν να μουρμουρίσω
νανουρίσματα τις νύχτες,
τα κρεβάτια αδειανά.
Ούτε ποιόν να σκεπάσω τα κρύα απογεύματα,
τα σπίτια είναι γκρεμισμένα, ανολοκλήρωτα.
Δεν υπάρχει φωτιά στην εστία.
Μια γενιά πονεμένη.
Δεν υπάρχουν κορμιά να αγκαλιάσω.
Αγόρι μου, μέσα στην σκοτεινιά σε διακρίνω.
Κορίτσι μου, στα γαμψά νύχια της κακότητας βρίσκεσαι.
Πώς να φτάσω τα μικρά σου χέρια;
Πώς να σβήσω τη δίψα σου;
Πώς να νοιώσω το αρωμά σου;
Πώς να ακούσω την γλυκιά σου φωνή;
Ποιος θα παρηγορήσει την όμορφη ψυχή σου;
Θάχεις τι να φας;
Ποιος θα πει το όνομά σου με τρυφεράδα;
Ποιος θα προσευχηθεί για σένα με αγάπη;
Και τις νύχτες με καταιγίδα;
Αγόρι μου,κορίτσι μου;
Πως θα μάθεις πως είμαι πάντα μαζί σου;
Traducción: Angelikí Patera y Stella Panagopoulou.
Atenas, 13 de junio de 2018.
